Σύλληψη, Καλλιτεχνική Διεύθυνση, Χορογραφία: Sarah Baltzinger, Συνδημιουργία & Βοηθός Χορογράφου: Isaiah Wilson, Συνδημιουργία & Ερμηνεία: Chiara Corbetta, Shana Kalis, Marie Lévénez, Clara-Lou Munié, Océane Robin, Σύνθεση Ήχου: Guillaume Julien, Δραματουργία:  Amandine Truffy, Isaiah Wilson, Sarah Baltzinger, Έρευνα: Alexandra Joly, Sarah Baltzinger, Σχεδιασμός Σκηνικών: Manon Terranova, Κηροπλαστικές κατασκευές: Manuela Benaim, Διεύθυνση Προβών: Brian CA, Σχεδιασμός Φωτισμού & Υπεύθυνος Σκηνής: Thibault Dubourg, Συμπαραγωγή: GRAND THÉÂTRE, Les Théâtres de la Ville de Luxembourg, Arsenal / Cité Musicale-Metz, TROIS C-L, Maison pour la Danse, Festival Faits d’Hiver (Micadanses) – Paris, Εταίροι & Υποστηρικτές: Centre National de la Danse – Lyon, Cie La Baraka / La Chapelle – Abou Lagraa & Nawal Aït Benalla, Théâtre des Cordeliers – Annonay, Ministère de la Culture du Luxembourg, Kultur I LX, DRAC Grand Est, Région Grand Est, Département de la Moselle, Ville de Metz, Caisse des Dépôts et Consignations, SPEDIDAM, ADAMI, Fondation Indépendance

​

Με πηγή έμπνευσης τα συναρπαστικά κέρινα ομοιώματα που δημιούργησε ο κηροπλάστης Clemente Susini στα τέλη του 18ου αιώνα, το έργο Vénus Anatomique τοποθετείται ανάμεσα στο μακάβριο και στην “ενόρμηση της ζωής”. Το έργο δημιουργεί έναν φανταστικό κόσμο που διερευνά την παράξενη, ερωτική και βιβλική φύση αυτών των τεχνητών σωμάτων, τα οποία είχαν σχεδιαστεί αρχικά με στόχο να διδάξουν την ανατομία. Το έργο αποτελεί συνέχεια μιας χορογραφικής έρευνας γύρω από την τέχνη της μαριονέτας και των μηχανικών κινήσεων, αποκαλύπτοντας το σώμα με τρόπο κατακερματισμένο. Η σωματική ένταση, σε αντιπαραβολή με την ακινησία, καθοδηγούν τη χορογραφία. Το Vénus Anatomique παρουσιάζει μια συλλογή από γυναικεία σώματα που μεταβάλλονται απότομα και βυθίζονται ξαφνικά σε κατάσταση επιβίωσης. Τα σώματα αυτά κινούνται μεταξύ της ανθρώπινης φύσης και των αντικειμενοποιημένων αναπαραστάσεων. Αυτή η δυαδικότητα συναντά το ένστικτο του σώματος για επαναδιεκδίκηση του εαυτού. Η χορογράφος προσφέρει μια κριτική προσέγγιση στην αναρχία ενός κόσμου παγιδευμένου στην εμμονή του με τα τεχνητά ομοιώματα και τη σεξουαλικοποίηση της γυναικείας μορφής, μετατρέποντας τη θηλυκότητα σε προσποίηση που επιτελείται μέσα από έναν παράλογο και παραμορφωμένο φακό.

 

Στο χορογραφικό της έργο, η Sarah Baltzinger εξερευνά τις δυνατότητες γύρω από το σώμα που κινείται σαν μαριονέτα. Χρησιμοποιεί το σώμα, σε συνδυασμό με διάφορα υλικά, ως ένα σύνθετο εργαλείο δυνατοτήτων που στοχεύει στη μεταμόρφωση της φυσικής προσέγγισης στην κίνηση, δημιουργώντας παράξενους κόσμους που κινούνται ανάμεσα σε παράλογη θεατρικότητα και έντονη σωματικότητα. Αυτοδίδακτη καλλιτέχνις, η Sarah Baltzinger ξεκίνησε να ασχολείται με τον σύγχρονο χορό στην ηλικία των 18. Σπούδασε παραστατικές τέχνες, ιστορία της τέχνης και πολιτιστική διαχείριση στη Γαλλία. Ξεκίνησε την καριέρα της ως επαγγελματίας χορεύτρια και συνεργάστηκε με διάφορους χορογράφους και καλλιτέχνες στην Ευρώπη. Το 2016, ξεκίνησε να χορογραφεί τα δικά της κομμάτια, καταγράφοντας πληθώρα έργων στο ενεργητικό της, όπως: What does not belong to us (2018), Don’t you see it coming (2021 – επίσημη επιλογή Petites Scènes Ouvertes), και Rouge est une couleur froide (2021). Το 2023 δημιούργησε το έργο Vénus Anatomique, προσκαλώντας πέντε γυναίκες στη σκηνή να θέσουν υπό αμφισβήτηση τις αναπαραστάσεις του γυναικείου σώματος. Το 2022, μαζί με τον Isaiah Wilson, ξεκίνησαν να συνσκηνοθετούν διάφορα έργα, περιλαμβανομένου του ντουέτου Megastructure, το οποίο απέσπασε πολλά βραβεία στο RIDCC 2023, μεταξύ των οποίων το XL Production Award, που οδήγησε σε μια νέα δημιουργία για το Scapino Ballet Rotterdam το 2025 (GOATS). Επιπλέον, έλαβαν τέσσερα βραβεία (Nederlands Dans Theater, Skånes Dansteater, Sally Dansgezelschap Maastricht, MAAS Theater En Dans), και ως επιλεγμένοι καλλιτέχνες του Aerowaves Twenty24, θα συμμετάσχουν στο φεστιβάλ Spring Forward.

​

www.sarahbaltzinger.eu

Vimeo: https://vimeo.com/user18950164  / Instagram: https://instagram.com/sarahbaltzinger_

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

​
 

Σκηνοθεσία, Χορογραφία: Ali Chahrour 
Περφόρμερ: Leila Chahrour, Chadi Aoun, Ali Chahrour, Μουσική: Abed Kobeissy
Σχεδιασμός Φωτισμού, Σκηνικά, & Τεχνική Διεύθυνση: Guillaume Tesson
Διεύθυνση Παραγωγής: Christel Salem, Τυπογραφία: Ali Assi
Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Chadi Aoun, Κείμενα: Isabelle Aoun, Παραγωγή: Ali Chahrour
Συμπαραγωγή: Kunstfest Weimar,  Culture Resource, Les Rencontres à l’échelle Festival - Marseille,  Hammana Artist House, Houna Center, Art Jameel
 

Το έργο The Love Behind My Eyes διερευνά τη σταδιακή εξασθένηση της αγάπης: ένα βίαιο τέλος σε μια απαγορευμένη ιστορία όπου οι εραστές πεθαίνουν με τα μάτια ορθάνοιχτα, κοιτάζοντας το φονικό βλέμμα του ανθρώπου που κάποτε υπήρξε ο λόγος ύπαρξής τους. Η παράσταση αποτελεί μέρος μιας νέας τριλογίας με τίτλο Love και καταπιάνεται με τους διάφορους μύθους γύρω από την αγάπη και το πάθος, βασισμένους στην αραβική κληρονομιά. Αντλεί έμπνευση από ιστορίες, θρύλους και την ερωτική ποίηση (ghazal) της αραβικής παράδοσης και στη σχέση τους με την έννοια της αγάπης και τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους αυτή εκφράζεται στις σύγχρονες κοινωνίες.

Η παράσταση εστιάζει επίσης στην ερωτική ποίηση — μια μορφή τέχνης που τραγουδιέται σε έντονα μουσικό στίχο με σκοπό τη μετάδοση ισχυρών συναισθημάτων. Η ερωτική ποίηση, που εκφέρεται πάντα σε πρώτο πρόσωπο, αποτελεί μόνο ένα είδος της αραβικής ποίησης, μάλλον εκείνο που αντανακλά περισσότερο την ικανότητά της να προκαλεί συγκίνηση. Εδώ, εκφράζει την αγάπη σε όλες της τις εκφάνσεις, καθώς και τα συναισθήματα των εραστών. Καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, παρακολουθούμε πώς αυτά τα σύνθετα συναισθήματα αντανακλώνται στην ψυχή και στο σώμα, και πώς αυτά με τη σειρά τους επηρεάζουν την παρουσία και την κίνηση του σώματος. Ολόκληρη η κοινωνία και τα στερεότυπά της είναι συνυφασμένα με τις απαγορευμένες ερωτικές ιστορίες στις οποίες κάνει λόγο η παράσταση, πολλές εκ των οποίων ανείπωτες, όπως αυτή του Bin Daoud και του εραστή του Bin Jamea, οι οποίοι έζησαν σε ένα αυστηρό κοινωνικοθρησκευτικό περιβάλλον. Άλλες πάλι, προέρχονται από τις σύγχρονες κοινωνίες μας, διαμορφωμένες από κοινωνικές συμβάσεις και πολιτικές ή θρησκευτικές δομές. Μαζί, εξετάζουμε πώς όλες αυτές οι πολυπλοκότητες επηρέασαν την πορεία αυτών των σχέσεων και την ιδιωτικότητά τους. Απώτερος σκοπός να κατανοήσει κανείς τη θέση του σώματος, αλλά και τον ρόλο του, μέσα από και μέσα σε αυτές τις ιστορίες: αφηγήματα αντλούμενα από την αραβική μνήμη.

​

Ο χορογράφος και χορευτής Ali Chahrour, με καταγωγή από τη Βηρυτό, επινοεί μια κινησιολογία απαλλαγμένη από τους δυτικούς κώδικες και πρότυπα, η οποία λειτουργεί ως αντανάκλαση της κουλτούρας του, αλλά και του πολιτικού, κοινωνικού και θρησκευτικού πλαισίου μέσα στο οποίο έχει εξελιχθεί. Σε μια προηγούμενη σειρά παραστάσεων, μία τριλογία με θέμα τον Θάνατο — Fatmeh (2014), Leila’s Death (2015) και May He Rise and Smell the Fragrance (2017) — επικαλείται ταφικές λειτουργίες, συνδυάζοντας την παράδοση με μια αιχμηρή σύγχρονη ματιά. Ακολούθως, ολοκλήρωσε μια δεύτερη σειρά έργων αφιερωμένων στην Αγάπη, ξεκινώντας με το Night (2019), συνεχίζοντας με το Told by My Mother (2021), το The Love Behind My Eyes — που τιμήθηκε με το Βραβείο ZKB στο Zurich Theater Spektakel το 2022 — και ολοκληρώνοντας με το Iza Hawa (2023). Συνδυάζοντας λυρική ποίηση, ακατέργαστο συναίσθημα και σώματα μπλεγμένα, το έργο του Ali Chahrour υφαίνει μια ζωντανή απεικόνιση της ανθρώπινης σύνδεσης. Οι παραστάσεις του έχουν παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ της Αβινιόν το 2016, 2018 και 2022, καθώς και σε πολυάριθμα φεστιβάλ παγκοσμίως. Αυτή την περίοδο, ετοιμάζει μια νέα τριλογία με κεντρικό θέμα τον φόβο.
 

Instagram: @alichahrour1

https://www.instagram.com/alichahrour1/?hl=en
Facebook: https://www.facebook.com/shahroorali
YouTube: https://www.youtube.com/@alichahrour8950/videos

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Χορογραφία: Josef Nadj
Περφόρμερ: Timothé Ballo, Seth Ngaba, Aipeur Foundou, Bi Jean Ronsard Irié, Jean-Paul Mehansio, Sombewendin Marius Sawadogo, Boukson Séré - Josef Nadj

Καλλιτεχνικός Συνεργάτης: Ivan Fatjo, Υπεύθυνος Φωτισμού και Ήχου: Sylvain Blocquaux, Κοστούμια: Paula Dartigues, Μουσική: Fritz Hauser, Famoudou Don Moye & Tatsu Aoki, Art Ensemble Of Chicago, Malachi Favors Maghostut & Tatsu Aoki, Peter Vogel, Christian Wolfarth, Lucas Niggli, Παραγωγή, Διανομή: Bureau Platô Séverine Péan et Mathilde Blatgé
Διοικητική Υποστήριξη: Laura Petit, Εκτελεστική Παραγωγή: Atelier 3+1

Συμπαραγωγή: Montpellier Danse, Le Trident, Scène nationale de Cherbourg, MC 93 Maison de la culture de Seine-Saint-Denis, Bobigny, Charleroi Danse, Le Tropique Atrium, Fort-de France , Théâtre des Salins, Scène nationale de Martigues, Le Théâtre d’Arles - Με τη στήριξη: Υπουργείου Πολιτισμού - DRAC Ile-de-France • Δράση χρηματοδοτούμενη από την Περιφέρεια Île-de-France • Teatroskop – πρόγραμμα που υλοποιείται από το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Υπουργείο Πολιτισμού και το Υπουργείο Ευρώπης και Εξωτερικών Υποθέσεων , Προγράμματα Φιλοξενίας: Με τη στήριξη του Montpellier Danse 2024 • φιλοξενία στο Agora, cité internationale de la danse, με τη στήριξη του Ιδρύματος BNP Paribas • CND - Εθνικό Κέντρο Χορού στο Pantin • La Maison des Métallos, Παρίσι • Charleroi Danse • La Cocoteraie des arts, Mondoukou • Artus Studio, Βουδαπέστη • Le Trident – Εθνική Σκηνή του Cherbourg • MC 93 Maison de la culture de Seine-Saint-Denis, Bobigny. 

 

Το Full Moon αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου έργου του Josef Nadj, με τίτλο Omma (2020), ενός πρότζεκτ που εξερευνά τις απαρχές του χορού και της κίνησης με αφρικανούς χορευτές. Επτά από τους οκτώ αρχικούς ερμηνευτές ενώνονται εκ νέου εδώ, ωθούμενοι από τον Nadj να διερευνήσουν τις προσωπικές τους ιστορίες, μνήμες και πολιτιστικές ρίζες. Το έργο αντλεί έμπνευση από τις ενέργειες της φύσης και της παράδοσης, επιβεβαιώνοντας την ατομική ταυτότητα των χορευτών. Πέραν από αυτή την ενδοσκόπηση, ο Nadj εμβαθύνει στη μουσική της αφροαμερικανικής τζαζ, ιδίως από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1980 — μια καθοριστική περίοδος μουσικής και κοινωνικής επανάστασης. Διερευνά την ουσία της, και ειδικότερα τη free jazz, αναζητώντας ένα χορευτικό ιδίωμα που να αντανακλά το πνεύμα της. Το Full Moon αποτίει φόρο τιμής σε καλλιτέχνες όπως οι Charles Mingus και Cecil Taylor. Ένα ακόμη βασικό στοιχείο είναι η μαριονέτα, ένα επαναλαμβανόμενο σύμβολο στο έργο του Nadj. Γεφυρώνοντας το έμψυχο και το άψυχο, εκφράζει την έννοια της ατέλειας και την ιδέα ότι η δημιουργία παραμένει πάντοτε ανολοκλήρωτη — ανοιχτή απέναντι στο παιχνίδι, τη μεταμόρφωση και το άγνωστο.

​

Ο Josef Nadj γεννήθηκε στην πόλη Κάνιζα της Σερβίας, σε ουγγρόφωνη οικογένεια. Σπούδασε Καλές Τέχνες στη Βουδαπέστη και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Εκεί μελέτησε τη μιμική τέχνη, το Τάι Τσι, τον χορό Butoh, και τον σύγχρονο χορό στο πλευρό καταξιωμένων καλλιτεχνών όπως οι Sidonie Rochon και François Verret. Χορογράφος, χορευτής, εικαστικός και φωτογράφος, ο Nadj συνδυάζει διαφορετικές τέχνες, δημιουργώντας μια ποιητική και διερευνητική οπτική της ανθρώπινης ύπαρξης. Από την εμβληματική του χορογραφία με τίτλο Canard Pékinois (1987), τα έργα του συνδυάζουν καλλιτεχνική αρτιότητα και ελευθερία, εμπνευσμένα από την ευρωπαϊκή ιστορία και λογοτεχνία (Μπέκετ, Κάφκα, Μισσώ), καθώς και από συνεργασίες με μουσικούς και εικαστικούς. Από το 1995 έως το 2016 διηύθυνε το Εθνικό Χορογραφικό Κέντρο της Ορλεάνης και στη συνέχεια ίδρυσε το Atelier 3+1 στο Παρίσι, επιθυμώντας να δώσει περισσότερο χώρο στην εικαστική του πρακτική. Ιππότης και αργότερα Αξιωματικός του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων, έχει δημιουργήσει πάνω από τριάντα έργα που έχουν περιοδεύσει σε σχεδόν 50 χώρες. Πρόσφατα έργα του όπως Mnémosyne, OMMA και Full Moon επιβεβαιώνουν τη δέσμευσή του στην τέχνη του χορού και τη διεπιστημονική αναζήτηση.

​

www.josefnadj.com

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​​

​

​

​

​

​

​​

​

Έρευνα, Κείμενο, Καλλιτεχνική Επιμέλεια, Χορογραφία: Παναγιώτης Τοφή σε συνεργασία με τους ερμηνευτές
Ερμηνεία (αλφαβητικά): Δαμιανός Άγγελος Ευσταθίου, Βασιλική Κυπραίου, Ιωάννης Μαμωλής, Θάνος Στασινός
Σύνολο Ερμηνευτών Πρεμιέρας: Δαμιανός Άγγελος Ευσταθίου, Βασιλική Κυπραίου, Ιωάννης Μαμωλής, Νίκος Σαμουρίδης
Μουσική Σύνθεση και Μουσικός επί Σκηνής: Ανδρέας Οικονομίδης
Σχεδιασμός Σκηνικών: Γιώργος Γιάννου
Σχεδιασμός Κοστουμιών: Ρέα Ολυμπίου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Βασίλης Πετεινάρης

Ιδιαίτερες ευχαριστίες: Κέντρο Χορού Chorologie, Vert School of Dance, Πάνος Τοψίδης, Κύπρος Ιωάννου, Μαριλένα Ττοφή

​

Το χορογραφικό έργo Erroneous Encounters δημιουργήθηκε με τη στήριξη του Υφυπουργείου Πολιτισμού στο πλαίσιο του Προγράμματος ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ 2024.

​

Το Erroreous Encounters είναι ένα πειραματικό χορογραφικό έργο, το οποίο συνδυάζει  τη σωματική κίνηση, τη ζωντανή ηλεκτρονική μουσική και το ποιητικό κείμενο.

 

Το έργο πραγματεύεται τον κατακερματισμό του εαυτού, ο οποίος προκύπτει ως αποτέλεσμα μετατραυματικών εμπειριών καθώς ενσαρκώνεται από τρεις άνδρες ερμηνευτές μέσω ασύνδετων φράσεων κίνησης ενός ημι-δυσλειτουργικού σώματος.

 

Ο μουσικός συνθέτης, μέσα από ζωντανούς ήχους ηλεκτρονικής μουσικής, όπως και η ηθοποιός μέσω του ποιητικού κειμένου, ενισχύουν τη συναισθηματική υπόσταση, συνοδεύοντας τη σωματική διάσταση του έργου.

 

Με κεντρικές θεματικές την απώλεια της αυτονομίας και την αυξανόμενη αποσύνδεση στη σύγχρονη πραγματικότητα, μέσω μινιμαλιστικής αισθητικής, ο χορογράφος αναδεικνύει την ευθραυστότητα του ανθρώπινου σώματος αλλά και την αναπόφευκτη διάβρωση της ενσυναίσθησης.

 

Ο Παναγιώτης Τόφη, μέσω της χορογραφικής έρευνάς του, εμβαθύνει σε θεματικές αποποίησης, αποκέντρωσης και απόκρυψης. Το χορογραφικό του έργο αναδεικνύει την ομορφιά όπως και την εξάντληση του ανθρώπινου σώματος, υπογραμμίζοντας τη μυστηριώδη παρουσία του αγνώστου. Με χαρακτηριστικά τον μινιμαλισμό, το ποιητικό κείμενο, στοιχεία ρομαντισμού και την έντονη σωματικότητα, ο Παναγιώτης έχει παρουσιάσει ένα αναγνωρισμένο σύνολο έργων σύγχρονου χορού. Αρχικά εκπαιδευμένος ως εικαστικός, αποφοίτησε από το Trinity Laban με Πτυχίο Σύγχρονου Χορού με Έπαινο και Δίπλωμα Σπουδών Χορού. Είναι αναγνωρισμένος κινησιολόγος και σχεδιαστής κίνησης, βραβευμένος ως «Δημιουργός της Χρονιάς» από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου το 2018 για την καλλιτεχνική του ευελιξία, τη φαντασία και την τολμηρή του προσέγγιση στον πειραματισμό. Με βάση τη χορογραφική του έρευνα και ένα εξελισσόμενο κινησιολογικό λεξιλόγιο, έχει ηγηθεί εργαστηρίων σε Στοκχόλμη, Νάπολη, Αθήνα, Ερμούπολη, Λεμεσό και Λευκωσία, μοιράζοντας τις καινοτόμες προσεγγίσεις του με χορευτές και ερμηνευτές σε διάφορες διεθνείς σκηνές.

​

www.panayiotistofi.com
@panayiotistofi
@erroneousencounters

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Δημιουργία: Arno Ferrera, Mika Lafforgue & Gilles Polet, Περφόρμερ: Arno Ferrera & Gilles Polet, Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Arno Ferrera, Εξωτερική Σύμβουλος: Paola Rizza, Χορογραφική Επιμέλεια: Benjamin Kahn, Gilles Polet, Σύμβουλος Ήχου: Amaury Vanderborght, Σχεδιασμός Φωτισμού: Florent Blanchon, Τεχνικός Φωτισμού και Ήχου: Pierre-Jean Faggiani,Κρατήσεις & Παραγωγή: Anaïs Longiéras, Σαγματοποιός: Jara Buschhoff, Κοστούμια: Jennifer Defays, Διοικητική Υποστήριξη: Steven Cayrasso - Les Halles de Schaerbeek, Με τη συνεργασία: Alexandre Fray, Un loup pour l’homme, Ευχαριστίες: Un loup pour l’homme - Lou Henry, Caroline Cardoso, Emma Lefrançois
Φωτογράφος: Valérie Frossard, Βίντεο: Romain Vennekens, Επικοινωνία: Estelle Laurentin
Γραφιστικός Σχεδιασμός: Ekta, Εκτελεστικός Παραγωγός: Les Halles de Schaerbeek
Το έργο CUIR είναι μία παραγωγή της ομάδας χορού Un loup pour l’Homme (Γαλλία)
Συμπαραγωγή: Le Bateau Feu, SN de Dunkerque (Γαλλία), Theater op De Markt, Dommelhof (Βέλγιο), Larural, Créon (Γαλλία), Festival Perspectives, Sarrebrück (Γερμανία). Με τη στήριξη: Conseil Régional Hauts-de-France, SACD / Processus Cirque, Fonds Transfabrik.Την ομάδα χορού Un loup pour l’Homme στηρίζει το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.

​

Το έργο CUIR είναι ένα ντουέτο που περιστρέφεται γύρω από τις έννοιες της έλξης και της προσέλκυσης. Σε μια δυναμική αντιπαράθεση, σώμα με σώμα, δύο άνδρες δεμένοι με ιμάντες χειραγωγούν ο ένας το σώμα του άλλου. Μέσα από την απόλαυση που αντλούν από τη μεταμόρφωση του άλλου σε εργαλείο, μηχανισμό, τόπο παιχνιδιού ή πεδίο μάχης, οι δύο περφόρμερ εμπλέκονται σε μια πάλη αμοιβαίας συναίνεσης. Ανάμεσα σε έλξη και προσέλκυση, δεν επιδιώκουν την κυριαρχία του ενός επάνω στον άλλο, αλλά τη δύναμη μαζί με τον άλλον. Ο Arno Ferrera αποφοίτησε από τη Scuola Teatro Dimitri στην Ελβετία με σπουδές στο Σωματικό Θέατρο, έχοντας προηγουμένως ασχοληθεί με τη γυμναστική για δέκα χρόνια και με τη μελέτη της Μπαρόκ μουσικής για έξι χρόνια στο Conservatorio della Svizzera Italiana (CSI). Επέλεξε τις Βρυξέλλες ως έδρα του, εμπλουτίζοντας εκεί την εκπαίδευσή του στον σύγχρονο χορό. Συμμετείχε στην ευρωπαϊκή περιοδεία του Holiday on Stage σε δημιουργία των Martin Schick και Damir Todorovic. Στη συνέχεια, συμμετείχε στη δημιουργία της παραγωγής Vanity: I Hate This Job της ελβετικής ομάδας Opera Retablo. Από το 2018, είναι καλλιτεχνικός διευθυντής της βελγικής ομάδας Kind Bull, μαζί με τον Amaury Vanderborght. Το έργο τους επικεντρώνεται στη δημιουργία καλλιτεχνικών πρότζεκτ σε κλειστά περιβάλλοντα, όπως ψυχιατρικά νοσοκομεία και φυλακές. Έχει αναπτύξει έρευνα γύρω από την ενστικτώδη κίνηση, σε συνδυασμό με την ανάλυση των ζωικών κινητικών δεξιοτήτων. Το 2015, εντάχθηκε στην ομάδα Un Loup pour l’Homme, συμμετέχοντας στην παράσταση Face Nord και αργότερα συμβάλλοντας στη δημιουργία του Rare Birds. Το 2018, ξεκίνησε την ανάπτυξη του νέου πρότζεκτ Cuir. Το 2023, το Cuir αποχώρησε από την ομάδα Un Loup pour l’Homme για να ενταχθεί στο Les Halles de Schaerbeek στις Βρυξέλλες, όπου ο Arno Ferrera είναι συνεργαζόμενος καλλιτέχνης για την περίοδο 2023–2028. Ο Gilles Polet (1984) εκπαιδεύτηκε αρχικά ως ηθοποιός στο Lemmensinstituut στη Λέουβεν, προτού μετακομίσει στο Λιντς για να σπουδάσει στη σχολή σύγχρονου χορού Northern School of Contemporary Dance. Αποφοίτησε από το P.A.R.T.S. στις Βρυξέλλες το 2008. Έχει εργαστεί σε ένα ευρύ φάσμα παραστατικών τεχνών: από την όπερα — με τη Deborah Warner στη La Monnaie στις Βρυξέλλες — έως τον κινηματογράφο, σε ταινίες μικρού μήκους με τους σκηνοθέτες Dimitri Karakatsanis, Andrew Ly και Kevin Calero. Το σόλο του Jack-in-the-Box έχει παρουσιαστεί παγκοσμίως, σε πολιτιστικούς χώρους στο Χονγκ Κονγκ, στην Τεχεράνη, στο Βερολίνο και αλλού. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Ιράν, ο Gilles Polet ήρθε σε επαφή με τον Σουφισμό, που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης του επόμενου σόλο του, Simurgh, το οποίο εξερευνά τις περίπλοκες συνδέσεις ανάμεσα στη σουφική κουλτούρα στο Ιράν και τη δυτική κουλτούρα των κλαμπ. Συνεργάστηκε για δέκα χρόνια με την ομάδα Troubleyn/Jan Fabre, συμμετέχοντας μεταξύ άλλων στις επανεκτελέσεις This is Theatre Like It Was to Be Expected and Foreseen και The Power of Theatrical Madness, όπου ερμήνευσε τον ρόλο του αυτοκράτορα. Συμμετείχε επίσης στην παράσταση Mount Olympus: To Glorify the Cult of Tragedy, a 24h Performance της ίδιας ομάδας.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Χορογραφία: Noemi Dalla Vecchia & Matteo Vignali
Χορευτές: Cristina Roggerini, Emma Bogerd, Fabio Cavallo, Matteo Vignali, Noemi Dalla Vecchia

Παραγωγή: VIDAVÈ Company
Συμπαραγωγή: La Biennale di Venezia
Με τη στήριξη: DANCEHAUSpiù National Production Center, Movimento Danza National Promotion Organism and PACTA Salone dei Teatri
Φωνή: Gustavo Frigerio
Κείμενα: Mariateresa Sartori
Σύνθεση Ήχου: Sabrina Felli, Simone Andres Ollearo
Σχεδιασμός Φωτισμού: Alessandro Caso
Κοστούμια: Francesco Iacovino

 

«Μια γλώσσα είναι μια διάλεκτος με στρατό και σημαία.»

Με αυτή τη φράση, πρώτα ο κοινωνιογλωσσολόγος Weinreich και αργότερα ο Quirk περιέγραψαν την επιρροή της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης μιας χώρας στις μικρότερες κοινότητες. Αντίστοιχα, το Folklore Dynamics, μέσα από την έρευνά του στις ιταλικές διαλέκτους — μεταφορές που καταπιάνονται με αξίες που μοιάζουν να χάνονται στη σημερινή κοινωνία — ενισχύει τις φωνές των χορογράφων σε μια πράξη διαμαρτυρίας ενάντια στην πολιτική εξουσία. Το ένστικτο, η ταπεινότητα, το πάθος και η σκληρή δουλειά συναντιούνται στη λαϊκή παράδοση μιας χώρας, όπου οι ποικίλες ταυτότητες καλλιεργούν ένα ισχυρό αίσθημα συλλογικότητας.

 

Πέντε περφόρμερ έρχονται αντιμέτωποι με μια κυρίαρχη φωνή που επιδιώκει μόνο την αποδοχή και την αδιαμφισβήτητη συναίνεση, υπενθυμίζοντάς τους τι σημαίνει να μην έχεις καμία δυνατότητα αντίστασης. Κι όμως, αυτές οι ταυτότητες εμμένουν.

 

Η χορογραφία αποτυπώνει τις ειλικρινείς εκφράσεις και τα συναισθήματά τους, τους ευφυείς κώδικες επικοινωνίας τους, αναδεικνύοντας τη ριζοσπαστική πολιτική τους πρόθεση.

 

Το 2019, ο Matteo Vignali και η Noemi Dalla Vecchia ίδρυσαν την ομάδα VIDAVÈ, και έκτοτε δραστηριοποιούνται σε εθνικό και διεθνές επίπεδο με παραγωγές που δίνουν έμφαση σε ένα συνεκτικό κινησιολογικό ύφος και σε πλούσιες μικροδραματουργικές χορογραφίες.

 

Παρακολούθησαν το πρόγραμμα NGC του AterBalletto και το Pioneer Project του Korzo από το 2021 έως το 2023. Με το έργο Another With You, σε παραγωγή των DanceHausPIÚ και DanceGallery, απέσπασαν τα βραβεία WhatWeAre και Prospettiva Danza Teatro 2021, κάνοντας πρεμιέρα στο Εθνικό Θέατρο της Βιτσέντσα και, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στο TanzArt OstWest στο Γκίσεν. Το 2022, σε συνεργασία με το Scenario Pubblico, δημιούργησαν το έργο Hansel&Gretel Alteration, το οποίο έκανε πρεμιέρα στο Teatro Fontana στο Μιλάνο και παρουσιάστηκε σε φεστιβάλ όπως το Istanbul Fringe Festival και το 10Sentidos, αποσπώντας διακρίσεις (Linkage, SoloTanz και Tanzplattform Bern). Το 2023 δημιούργησαν το Spoken Dance, που χωρίζεται σε δύο μέρη: το Choreographic Figures, βραβευμένο με το Βραβείο Residanza το 2023 που έκανε πρεμιέρα στο Teatro Mercadante, και το Stimmung, το οποίο έλαβε τη στήριξη του Centro Coreográfico Canal και συμμετείχε στο φεστιβάλ Primavera dei Teatri. Το 2024, απέσπασαν το Βραβείο Biennale Danza με το έργο Folklore Dynamics.

​

www.vidavecompany.com

@vidavecompany / @mateotekovignali / @noemidallavecchia

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Σκηνοθεσία & Χορογραφία: Richard Mascherin
Χορευτές: Lucía Montes, Javier Mario Salcedo, Richard Mascherin
Κειμενογράφος, Δραματουργικός Σύμβουλος: Sergio Martínez Vila
Πρωτότυπη Μουσική: Alejandro Da Rocha
Φωτισμοί & Τεχνικός Συντονισμός: Laura Iturralde
Βοηθός & Συντονιστής Χορογραφίας: Juan Carlos Toledo
Ήχος & Ηχοτοπίο: Iñaki Ruiz Maeso
Σύμβουλος επί Μουσικών Θεμάτων: Alberto Cernadas
Κοστούμια & Σκηνικά: Richard Mascherin
Κατασκευή Κοστουμιών: Marisa Maggi
Κρατήσεις & Διεύθυνση Παραγωγής: Lola Ortiz de Lanzagorta (New Dance
Management)
Συμπαραγωγή: Centro Coreográfico Canal - Teatros del Canal

 

Τι τελειώνει και τι αρχίζει με ένα ατύχημα;

Τι πονάει περισσότερο — μια γροθιά στη μύτη ή ένα φιλί στα χείλη;

Είναι το μίσος απλώς μια άλλη μορφή αγάπης;

Θα ήθελες να σου παραδοθώ;

Θα με αγαπούσες ακόμη κι αν δεν σε είχα ανάγκη;

Μπορώ να καταρρεύσω μαζί σου;

Τι είναι μια ρομαντική πράξη;

​

Το έργο εστιάζει σε σωματικές και συναισθηματικές πτώσεις για να δημιουργήσει έναν χάρτη ξεριζωμένων σωμάτων που εκτοξεύονται στο κενό. Προβάλλοντας μια έντονη σωματικότητα και μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα, το έργο περιστρέφεται γύρω από τρία θύματα που, σε μια τελετουργική διάθεση, αναλαμβάνουν μια σειρά βίαιων καταστάσεων, μετατρέποντας τα ατυχήματα και τις προκλήσεις, τις προσκολλήσεις και τις αποκολλήσεις, σε μια ιερή τελετή μετάβασης προς την υπέρβαση. Η γεμάτη πάθος παράδοσή τους έχει δύο όψεις: από τη μία, συνεπαίρνει και θέτει σε κίνδυνο· από την άλλη, ενδυναμώνει και ζωογονεί. Κανείς δεν μπορεί να σηκωθεί από το έδαφος χωρίς πρώτα να έχει πέσει. Ιδού η δήλωση μιας άτρωτης ψυχής. Ιδού μια ηρωική αντίσταση. Mια ρομαντική πράξη.

​

Ο Richard Mascherin είναι Ισπανός καλλιτέχνης το έργο του οποίου επικεντρώνεται στις σύγχρονες παραστατικές τέχνες και τα οπτικοακουστικά μέσα. Σπούδασε στη Μαδρίτη Σύγχρονο Χορό, Σκηνοθεσία για τον Κινηματογράφο και αποφοίτησε από Σχολή Κασκαντέρ για τον Κινηματογράφο και Τηλεόραση. Ως χορευτής, έχει συνεργαστεί με διάφορες ομάδες (Sharon Fridman και La Veronal). Η έννοια της πτώσης είναι παρούσα σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του — τόσο ως ερμηνευτή όσο και ως δημιουργού — από το 2015. Διευθύνει το δικό του καλλιτεχνικό πρότζεκτ, το οποίο διακλαδώνεται σε διαφορετικές μορφές και σκηνικές προτάσεις, όπου το αναπόφευκτο της πτώσης αποτελεί κεντρικό άξονα της έρευνάς του και της δημιουργικής διαδικασίας. Το πρότζεκτ εξερευνά και συνδέει διάφορα μέσα: χορό, περφόρμανς, βίντεο και φωτογραφία.

 

Ο Richard έχει χορογραφήσει έργα όπως Caer, Caer, Caer, Vacío Espiritual  και He Aquí Un Acto Romántico, τα οποία έχουν παρουσιαστεί σε σημαντικά φεστιβάλ στην Ισπανία, καθώς και στην Ιταλία και τη Βουλγαρία.

 

https://richardmascherin.com/
https://www.instagram.com/richardmascherin/ 

https://vimeo.com/richardmascherin 

Σύλληψη & Δημιουργία: Emma Martin σε συνεργασία με τον περφόρμερ Kévin Coquelard
Σκηνικά: Orla Clogher & Emma Martin
Ήχος και Σύνθεση: Dunk Murphy
Σχεδιασμός Φωτισμού: Stephen Dodd
Αφήγηση: Faolán Ó Mhurchú-Toner
Υπεύθυνη Σκηνής: Sinead Cormack
Προγραμματισμός Φωτισμού LX: Susan Collins
Διεύθυνση Παραγωγής: Peter Jordan
Τεχνικός Διευθυντής: Conor Burnell
Παραγωγός: Jill Murray
Εκπαιδευτικός Σύμβουλος: Shane O’Reilly
Βίντεο & Εικόνα: Luca Truffarelli

​

Το έργο Birdboy είναι ένας φόρος τιμής σε όλα τα «παράξενα» παιδιά που μένουν στο περιθώριο. Χρησιμοποιώντας τη μεταφορά του πουλιού και της υποτιθέμενης ελευθερίας του, το έργο βυθίζεται στον χαοτικό και ζωντανό εσωτερικό κόσμο ενός ανθρώπου που δεν ταιριάζει πουθενά. Ιδωμένο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού και συνδυάζοντας χορό, ήχο και αντικείμενα, το Birdboy είναι ένα ταξίδι σε ένα άλλοτε φρενήρες και άλλοτε θαυμαστό τοπίο φόβου, απομόνωσης, φαντασίας και απελευθέρωσης, με περφόρμερ τον χορευτή Kévin Coquelard.

 

Το Birdboy είναι το πρώτο έργο που δημιούργησε η Emma για κοινό όλων των ηλικιών — τόσο για παιδιά όσο και για ενήλικες.
 

Emma Martin / United Fall

​

Η Emma Martin ξεκίνησε την καριέρα της ως χορεύτρια μπαλέτου. Δημιουργεί διεπιστημονικά έργα που εκτείνονται σε τομείς όπως στον κινηματογράφο, τις εγκαταστάσεις, την όπερα και το θέατρο. Το έργο της διακρίνεται για την έντονη σωματικότητα, την ακατέργαστη ενέργεια, τη μουσική πληρότητα και τον βαθιά ανθρώπινο χαρακτήρα του — ένα πεδίο όπου συγκρούονται η βαναυσότητα με την ευαισθησία, η υψηλή τέχνη με τη λαϊκή κουλτούρα, το παρελθόν με το μέλλον, η τάξη με το χάος, ο φόρος τιμής με τη συνειδητή πρόθεση. Αποφοίτησε από τη Σχολή John Cranko στη Στουτγάρδη και είναι κάτοχος πτυχίου Ρωσικών και Θεατρικών Σπουδών από το Trinity College του Δουβλίνου. Ως χορογράφος, δημιούργησε την πρώτη της παράσταση το 2010 και από το 2018 αναλαμβάνει την παραγωγή έργων μέσω της ομάδας της, της United Fall.

 

Το ενεργητικό της περιλαμβάνει παραστάσεις όπως King/Shrine, Night Dances, Birdboy, Orfeo ed Euridice, Girl Song, Dancehall και Tundra. Το έργο της έχει παρουσιαστεί τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, περιοδεύοντας σε όλη την Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η Emma είναι συνεργαζόμενη καλλιτέχνις στο Visual Centre for Contemporary Art και στο Dance Ireland, ενώ το 2023 επιλέχθηκε ως Aerowaves Artist. Η United Fall εδρεύει στο Κάρλοου της Ιρλανδίας και χρηματοδοτείται από το Συμβούλιο Τεχνών της Ιρλανδίας, ενώ οι διεθνείς περιοδείες της λαμβάνουν τη στήριξη του προγράμματος Culture Ireland.

​

http://www.unitedfall.com

https://www.instagram.com/united_fall/
https://twitter.com/unitedfalI
https://www.facebook.com/unitedfall
https://vimeo.com/unitedfall

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Ιδέα & Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Marcos Morau, Διεύθυνση Παραγωγής: Juanma G. Galindo
Χορογραφία: Marcos Morau σε συνεργασία με τους χορευτές

Χορευτές: Lorena Nogal, Marina Rodríguez, Ariadna Montfort, Núria Navarra, Laia Duran, Anna Hierro, Alba Barral, Julia Cambra, Sau Ching Wong 

Κείμενα: El Conde de Torrefiel, La Tristura & Carmina S. Belda, Πρόβες: Estela Merlos & Alba Barral
Καλλιτεχνικός και Δραματουργικός Σύμβουλος: Roberto Fratini
Φωνητική Προετοιμασία: Mònica Almirall, Τεχνική Διεύθυνση & Σχεδιασμός Φωτισμού: Bernat Jansà
Υπεύθυνος Σκηνής, Σκηνικά Αντικείμενα και Ειδικά Εφέ: David Pascual
Σχεδιασμός Ήχου: Juan Cristóbal Saavedra, Τεχνικός Ήχου Περιοδείας: Iñaki Varela

Φωνή: María Pardo, Σκηνογραφία: Bernat Jansà and David Pascual
Κοστούμια: Silvia Delagneau, Ενδυματολόγος: Mª Carmen Soriano
Κατασκευή Καπέλων: Nina Pawlowsky, Μάσκες: Juan Serrano, Gadget Efectos Especiales
Κατασκευή Γιγαντόκουκλας: Martí Doy, Σκηνικά αντικείμενα: Mirko Zeni 

Παραγωγή: Cristina Goñi Adot and Angela Boix 

Συμπαραγωγή: Les Théâtres de la Ville de Luxembourg, Tanz im August/ HAU Hebbel am Ufer, Grec 2020 Festival de Barcelona – Institut de Cultura Ajuntament de Barcelona, Oriente Occidente Dance Festival, Theater Freiburg, Centro de Cultura Contemporánea CondeDuque, Mercat de les Flors, Temporada Alta, Hessisches Staatsballett (Tanzplattform Rhein-Main), Sadler’s Wells 

Σε συνεργασία με: Graner – Fàbriques de Creació and Teatre L’Artesà. Δικαιούχος διασυνοριακού έργου συνεργασίας PYRENART, στο πλαίσιο του προγράμματος Interreg VA Ισπανία-Γαλλία-Ανδόρρα POCTEFA 2014-2020 - Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) - Με τη στήριξη: INAEM – Ministerio de Cultura y Deporte de España and ICEC – Departament de Cultura de la Generalitat de Catalunya

 

Αν και η λέξη Sonoma δεν υπάρχει στα ισπανικά, θα μπορούσε να προέρχεται από το ελληνικό σώμα ή το λατινικό sonum (ήχος): ο ήχος του σώματος ή το σώμα του ήχου. Σήμερα, η ιστορία κινείται τόσο γρήγορα που μετά βίας μπορούμε να την ακολουθήσουμε· πέφτουμε μέσα της, φωνάζοντας σαν σε τρενάκι του τρόμου. Το Sonoma είναι ο ήχος του σώματος που πέφτει — η ανθρώπινη οργή να παραμείνει κανείς ζωντανός και ξύπνιος. Ο Marcos Morau επανεπισκέπτεται ιδέες από το έργο του Le Surréalisme au service de la Révolution (2016), εμπνευσμένο από τον Μπουνιουέλ, του οποίου η ζωή γεφύρωσε τη μεσαιωνική πόλη Καλάντα με το κοσμοπολίτικο Παρίσι, την πίστη με την σουρεαλιστική ελευθερία. Το Sonoma αποτελεί μια επιστροφή στο σώμα, στην οργανική ύλη, σε ένα ταξίδι μέσα από τα όνειρα και τη φαντασία, όπου το οικείο γίνεται ξένο και όπου το νόημα αποσυντίθεται. Σε μια ιθαγενή γλώσσα, Sonoma σημαίνει «κοιλάδα του φεγγαριού» — ένας τόπος γεμάτος τύμπανα και κραυγές που καταπραΰνουν αντί να κατακλύζουν. Σαν μια κραυγή στα όρια της ύπαρξης.

Ο Marcos Morau (Βαλένθια, 1982) σπούδασε φωτογραφία, κίνηση και θέατρο σε Βαλένθια, Βαρκελώνη και Νέα Υόρκη. Μέσα από το έργο του, δημιουργεί φανταστικούς κόσμους και τοπία με μια αιχμηρή, διαυγή ματιά πάνω στη σύγχρονη εποχή. Το 2004 ίδρυσε τη La Veronal, μία από τις κορυφαίες ομάδες χορού στην Ευρώπη σήμερα. Η La Veronal έχει περιοδεύσει σε περισσότερες από 30 χώρες, παρουσιάζοντας έργα σε σημαντικούς χώρους όπως το Théâtre National de Chaillot στο Παρίσι, το Φεστιβάλ της Αβινιόν και το Sadler’s Wells στο Λονδίνο. Ο Morau τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Χορού της Ισπανίας το 2013, ανακηρύχθηκε Ιππότης του Τάγματος Τεχνών και Γραμμάτων από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας και επιλέχθηκε ως Χορογράφος της Χρονιάς 2023 από το περιοδικό Tanz. Πέρα από το έργο του με τη La Veronal, συνεργάζεται με αναγνωρισμένες ομάδες όπως η Nederlands Dans Theater και το Ballet de l'Opéra της Λυών. Από το 2023 είναι συνεργαζόμενος καλλιτέχνης στο Staatsballett Berlin, αναζητώντας νέες διαδρομές στον χορό, την όπερα και το σωματικό θέατρο.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​